Het is geweldig! Organisatie, sfeer, parcours, omkadering, … alles klopt!
The Absa Cape Epic rijden is als een droom die uitkomt, het geheel overtreft de verwachtingen!
Katja en Sara zaten er met hun voorbereidingen “spot on” en genoten zo van een unieke ervaring die ze nooit zullen vergeten.
Onze voorbereidingen, daar hebben we het de hele tijd over gehad en ter plaatse bleek des te meer dat goed voorbereid zijn, de sleutel tot een onvergetelijke en vlekkeloze Absa Cape Epic is.
De quote eerder gebruikt in een artikel is meer dan ooit van toepassing:
“Als we ons in het putteke winter afvragen, waar we nu eigenlijk mee bezig zijn, dan hebben wij tenminste een antwoord, een groots, mooi antwoord:
· The Absa Cape Epic 2011”
Als je eenmaal ter plaatse bent, de eerste Absa Cape Epic kilometers in de benen hebt, dan bestaat er plots geen putteke winter meer, dan is er geen donkere koude garage meer, dan is er geen herinnering meer aan zweetplassen in de living en stress om tijdsgebrek.
Dan is er enkel nog beleven, genieten, biken!
Hier genieten jullie mee van het verslag van 2 vrouwen, gebeten door de microbe en proevend van de meest ultieme MTB-ervaring!
I Voor de race:
Bewust hebben we de marge groot genomen. De verhalen van riders die hun fiets pas op dag 3 van de race zagen toekomen en de eerdere ervaring van Katja die haar fiets vorig jaar uit de koffer haalde met een gebroken remleiding en in allerijl nog een geschikte fietsenmaker moest vinden, deden ons het zekere voor het onzekere nemen.
Wij hadden geen problemen. Het inchecken in Zaventem verliep perfect, we hadden er zelfs onmiddellijk een paar supporters bij, en de tussenlanding in Londen deed onze fiets niet verdwijnen.
Ook hier weer, we waren goed voorbereid. We hadden ons geinformeerd over wat mogelijk is bij welke luchtvaartmaatschappij en niets aan het toeval overgelaten.
Na de vlotte reis ( Brussel - Londen, Londen - Cape Town ), vinden we "rust" in onze hotelkamer.
Stilte voor de storm, want vanaf morgen worden we op sleeptouw genomen door de organisatie van The Absa Cape Epic.
Als we het programma bekijken, zullen we zelfs moeten puzzelen om nog de nodige trainingsuren in te lassen.Maar zover zijn we nog niet. Tijdens wat we daarboven aanduiden als "rust" worden de fietsjes weer in elkaar gesleuteld, word er een planning gemaakt en praten we over de race en alles er rond.
Veel tijd om met elkaar te praten was er niet tijdens de voorbereidingsperiode en die tijd halen we op deze paar uurtjes al met gemak in! Vrouwen hé!
Enige minpuntje: het weer! Hadden we gedacht terraskes te doen aan The Waterfront of van het zwembad boven op het dak van het hotel te profiteren? Neen hoor, dat zit er niet in: bewolking, wind en koud.
Dit zou het ideale weer zijn om te racen en die begint pas zondag, gun ons toch nog een paar dagen smeltend zomerweer en laat de bewolking vanaf zondag maar weer de kop op steken, daar zouden we voor tekenen!
De rest van de dagen zijn hectisch, we worden moe van rond te hossen, moe van al het lekkere eten en de rijkelijk vloeiende champagne. We verlangen naar de raceweek, die stellen we ons voor als rust ten opzichte van al deze “verplichte” toeristische bezoeken en etentjes. Maar het is een luxeprobleem, deze dagen zijn plezant, we leren riders kennen van over de hele wereld en we krijgen een voet in huis bij de organisatie. Nog voor de race begint zijn we al op de Tafelberg geweest, in Kaap de Goede Hoop, we reden naar het binnenland: de prachtige wijnstreek Tulbagh en waren aanwezig op The Around the World Party, een diner voor alle riders als opwarmer voor de race. Het meest hebben we genoten van de persconferentie met de pro’s en op onze screensavers flitsen nu foto’s voorbij van de KaSa Chicks met oa José Hermida, The Bull’s riders, Ester Süss, Eva Lechner en Nathalie Schneitter, …We slagen er nog in ons op de gevraagde tijd te registeren voor de race. Dat doen we aan The Waterfront, het hart van Cape Town met gezellige terrasjes en winkeltjes. De buurt is gelegen aan het water en voor de gelegenheid helemaal in teken van The Absa Cape Epic.
Dit is een reistas die elke rijder ontvangt en enkel deze mogen we meenemen gedurende de race. De rest van onze spullen is opgeborgen in een trailer en zien we pas terug aan het einde van de week. Het is nog een evenwichtsoefening om onze spullen hierin te puzzelen.
Maar wacht, waren we hier niet om te racen???
Het is er nog sneller dan we denken, zaterdagavond. Met lichte stress en een vol hoofd liggen we uiteindelijk in bed aan de vooravond van de eerste rit, de proloog …
‘s Morgens om 7uur worden we opgehaald aan het hotel en met onze fietsen en onze riderbag naar Tokai forest gebracht.
And this is where it all begins …..
