Het voorbije BK bracht me de grootste sportieve teleurstelling en het mooiste
compliment.
De teleurstelling, lek rijden op 7 km van de streep terwijl ik in derde
positie lag en vocht voor de tweede plaats, daar ben ik allang overheen.
Dat ik snotterend en vloekend probeerde de band van de velg te krijgen -een
normale handeling die plots zo vreemd en onhandig was- en ik ondertussen mijn concurrentes één voor
één voorbij zag schieten, daar heb ik daags na de bewuste zondag niet meer over
gepiekerd.
Twee zaken hielpen mij het gebeuren relativeren, het ene meteen bij het kruisen
van de finishlijn.
