Om het met de wijze woorden van mijn 'van medeleven overlopende' vriend Bart te zeggen: "Wie met de grote jongens van Klein-Brabant racing team wil spelen, moet de gevolgen dragen…"
En hier zit ik nu in de zetel in plaats van in de auto op weg naar het kloppend hart van de MTB scène: La Roche!
Vandaag exact twee weken geleden ging ik een laatste keer losrijden voor mijn afreis naar Riva Del Garda, nog zo'n kloppend MTB-hart.
Dat losrijden ging gezellig worden met Johan en Ben, samen fietsen, altijd veel leuker dan alleen. En waarom rijden we niet naar De schorre? Het heeft dagen niet geregend, het zal er daar perfect berijdbaar bijliggen.
Ok, ik ga mee, dan kan ik daar mijn hand breken.
En zo geschiedde.
Johan zag mij van die bizarre trapjes duiken en hij dacht:"Dat komt niet goed." Ik zag mezelf duiken en ik dacht: "Hé waarom knuffel ik niet eens een boom?"
En zo geschiedde.
De knuffel was zo intens dat er geen vel op mijn kaak meer achterbleef en ik met een gezwollen hand het toneel moest verlaten.
De diagnose werd een week later gesteld door een CT-scan: twee gebroken middenhandsbeentjes en een gips tot 2 juni.
Dat ik hierdoor de Riva marathon miste, was een serieuze domper en dat nu ook de hoogmis van het Belgische MTB aan mij moet voorbij gaan, is een steek door mijn hart.
Beste collega bikers en bikerinnen, langs deze weg wens ik jullie allemaal veel plezier de komende drie dagen.
Geef er een lap op en geniet van elke pedaalslag.
Nog een goede raad: bomen zijn tof, maar net iets te hard om al fietsend te knuffelen!
En euhh, …maak jullie over mij maar geen zorgen, ik amuseer me wel! :-O
No comments:
Post a Comment
Hoi,
Tof dat je mij iets wil vertellen!
Groetjes,
Sara