Een
mooie spreuk die ik ergens las en die ik normaal weer zou vergeten. Zoals een
goeie mop waarvan je denkt: "Die moet ik onthouden!" Maar wanneer je
ze wil bovenhalen tijdens een trainingsrit met je fietspartners, blijkt dat je
ze toch ergens kwijtgespeeld bent. Deze spreuk kan ik echter niet vergeten, ze
is letterlijk op (of beter ‘in’?) mijn lijf geschreven. Mijn volledige body is
voorzien van ezelsbruggetjes om elk moment van de dag gewild of ongewild aan deze
spreuk herinnerd te worden. (De aerodynamica ten spijt.) Ik sta mezelf wel toe
er één woordje aan te veranderen:
"De
uitdaging in het mountainbiken zit'm niet in het vallen, maar in het weer
opstaan."
