En toen was er … wijn!

De inschrijvingen (loterij) voor 2012 zijn ondertussen geopend. De eerste 100 entries zijn al de deur uit. Wie geïnspireerd raakte door onze verhalen of gewoon benieuwd is naar meer info over dit bijzondere event, surft naar op www.cape-epic.com.

Meer info over alle toeristische activiteiten en bezienswaardigheden in en rond Kaapstad is terug te vinden op de officiële toeristische website voor Kaapstad en de Westkaap : www.tourismcapetown.co.za

Terwijl lijf en leden uitrusten onder de Zuid - Afrikaanse zon, drijven onze gedachten af naar de volgende MTB – uitdaging: Absa Cape Epic 2012? ... Brasil Ride? ... Iron Bike? ... Blijft het bij dromen of worden ze realiteit? Dat zal de toekomst en onze benen ons vertellen. Als we eruit zijn lees je erover op onze Facebook pagina, die blijft als een levende herinnering bestaan onder de naam: KaSa Cape Epic 2011!

Laat die gees droom en die bene fietse!

Sport Groet,

Katja en Sara

Stage 7: Oak Valley in the Elgin Valley – Lourensford Wine Estate

65km, 1700hm

Max Stage Time: 6,5 hours KaSa Cape Epic Time: 3:42.12,9

Zelfs op dag 8 van deze wedstrijd staan we nog met stress aan de streep. We zijn er vandaag wel in geslaagd om vooraan in de startbox te staan. Het is misschien een detail, maar het maakt een wereld van verschil als je als eerste aan de klim bent. We zijn trots dat we dat uiteindelijk voor elkaar hebben. Elke dag ‘s morgens 10min eerder klaar, had ons achteraf bekenen veel voordeel kunnen doen. Het had de scheldtirrades van het begin van de week kunnen vermijden. Maar dat is leergeld. De startkilometers zijn een beetje als gisteren, glooiend en het scenario is ook identiek. Op de 65km is slechts 1 waterpoint en we hebben op voorhand afgesproken dat we niet zullen stoppen. We hebben geleerd van eergisteren. Onze Camelbak is volledig gevuld en met dit weer volstaat onze voorraad. De rit verloopt smooth.

Katja met de arendsblik ziet een vrouwenteam voor ons opduiken. Geen twijfel dat die eraan moeten. Het lukt ons ze voorbij te steken, maar enige kilometers later op ongeveer 20km van de finish, komen ze ons terug voorbij. Hier wordt geraced tot de laatste meters!

We vatten net een laatste helling aan en we beslissen om de vrouwen te laten gaan. Maar het tempo waarmee ze van ons wegrijden is zo belabberd en de ene vrouw wordt door de andere geduwd! Dat ze op zo’n manier van ons wegrijden kunnen we eigenlijk niet laten gebeuren. De eerder besproken turboknop komt eraan te pas en Sara demarreert, Katja scherp als ze nog is, gaat vlot mee. Als we later de rit bespreken, komt naar boven dat Katja hier niet meer zou aangevallen hebben. Mooi, we hebben elkaar in deze week positief beïnvloed! Net voor een 10km durende zone waar je niet mag voorbijsteken, om ecologische redenen, zetten we ons enkele meters en  een paar mannenteams voor het vrouwenteam en zo zijn we een hele tijd “gerust” van onze positie.

Bij het buitenkomen van de zone is er nog een goeie 5km te gaan. We waren in de fly-trough van de vorige avond, gewaarschuwd dat dit 5 snelle rechte kilometers zouden zijn. Dat was niet gelogen.  We zetten deze kilometers aan met een rot vaart daarbij geholpen door onze mannelijke collega’s van team Versluys. Zij gidsen ons over gevormde groepjes, die in onze ogen wel slakken lijken, regelrecht naar de finish waar we met een luidgejuich en met een gevoel van ongeloof over de streep rijden.

Geen woorden komen er meer aan te pas, eerder kreten en vreugdedansje waarbij de fietsen plots boven onze hoofden zweven.  Felicitaties van mederijders stromen binnen en Nathalie Schneitter herself feliciteert ons voor de rit.....

We zijn vandaag 4^de, we konden ons geen mooier einde van dit avontuur inbeelden.

Stage 6: Oak Valley in the Elgin Valley - Oak Valley in the Elgin Valley

128km, 2700hm

Max Stage Time: 10 hours

KaSa Cape Epic Time: 7:02.43,4 Wat de dag brengt is in een woord uit te drukken: Revanche! Katja heeft de rug laten intapen door de fysiotherapeut. Bij The Absa Cape Epic is alles netjes geregeld. Op voorhand boekten we massage na elke rit. Laatsejaars studenten aan de Stellenbosch universiteit zetten zich in voor de rijders en komen zo aan hun nodige stage uren. Heb je ergens een echt probleem, dan is er een fysiotherapeut beschikbaar die je meteen verder helpt. Ready for take off en dat zal Katja geweten hebben. Sara ruikt al van kilometer 1 de finishlijn en schiet weg als een speer. Iemand roept: “Dr Evil I hate you!” Het is onze collega Bob Malfliet, hij gaat een lange dag tegemoet! :-) Katja die wat meer tijd voor opwarming nodig heeft, laat Sara begaan en komt algauw uit het niets weer aansluiten. Super, zo rijden. Na 6 dagen weten we zulke dingen van elkaar! We zitten op een kluitje met 2 damesteams die voor ons in het klassement staan en het is duidelijk dat 1 team krakt. Daar hadden we stiekem op gerekend. De sfeer tussen deze vrouwen zat al van dag 1 niet goed en dat toont zich in hun resultaten. Het Amerikaanse vrouwen team zit ons voor op de klim en Sara hangt in het wiel. Katja die geen voorrijders duldt op “haar domein”, maakt er korte mette mee en spurt ze voorbij. Ok knap, dat had Sara nooit gedurfd. Volgen en afschudden en het werkt. Eentje biedt nog weerstand, maar de andere is duidelijk op.Het lijkt een rit op Katja’s leest geschoeid (veel klimwerk) en Sara krijgt het lastig in het middenstuk. Teveel kruit verschoten bij het begin? Te weinig gegeten? Een Zwitsers mixed duo redt Sara op de klim door een aangenaam spoor te trekken. Nu is Katja de kluts kwijt omdat haar ritme op de klim gebroken is. Maar we raken erdoor en komen weer in ons tempo. De rit wordt afgesloten met een aaneenschakeling van prachtige singletracks met korte steile klimmetjes, drops en hops.  Hier is Sara met de powerbenen als een vis in het water en horen we Katja al lachend protesteren dat het niet eerlijk is dat het vandaag haar dag behoorde te zijn. Sara is blij met het langgerekte dessert. Beide genieten. Dit is single-track heaven! We rollen enthousiast over de streep. Het was een rit vol leuke verrassingen en er valt veel na te praten. Een paar uur later volgt een kippevelmoment, wanneer afgeteld wordt naar de cut-off tijd. 15 minuten voor het einde zitten er nog liefst 37 teams op de tracks. Al snel is duidelijk dat niet iedereen het zal halen. 7 dagen zwoegen en afzien, zo dicht bij het einde en dan nog stranden… pijnlijk. De organisatie is onverbiddelijk. Geen uitzonderingen. De laatste van de 2 teams die het nog wél zullen halen komen op 30 seconden voor de cut-off het grasveld opgebold. De laatste paar 100 meters worden ze letterlijk over de streep geschreeuwd. Een team compleet uitgeput, het andere team de tandem met de Braziliaanse blinde rijder achterop. 6 seconden nog wanneer ze over de eindstreep bollen. Alleen maar respect. Nog 1 etappe te gaan.

Veel later ‘s avonds vinden we aan de valven het resultaat van de dag: 7de en 136 in het algemeen klassement EN op slechts 3minuten van de 4e plaats! Wablief? Hadden we dat tijdens de race geweten, dan hadden we onze turboknop gebruikt of gewoonweg niet getreuzeld bij de waterpoints: “Zou ik de Camelbak vullen of niet, hmmm… wel niet, wel niet, …”  Tik tak tik tak, …. Maar voor “hadden” koop je niks, dus knop af in die kop en gogogo voor morgen. Ja het is écht de laatste!!!!!!

Stage 5: Worcester - Oak Valley in the Elgin Valley

143km, 2350hm 

Max Stage Time: 11 hours

KaSa Cape Epic Time: 7:22.38,7

Dit is een lange en snelle etappe met een massastart. De eerste kilometers wordt het tempo gecontroleerd, maar al snel worden groepjes gevormd en gaat iedereen er als   kometen vandoor. Aanvankelijk kunnen we netjes mee, maar na amper 30km worden we geveld door materiaalpech. De ketting gaat over de grote kroon en zit vast tussen het wiel. Als we het euvel oplossen en Katja vertrekt weer, gebeurt hetzelfde en deze keer doen we er wat langer over om alles te fixen. We merken dat het derailleurpat gebogen is en Katja is gedoemd, na bijstelling van de derailleur, de race met krakende versnellingen verder te zetten. Die avond zal “mechanic Ken” weer in actie komen en de reservepat, die overal en altijd meegaat, monteren. Deze pech komt bij Katja bovenop pijn in de rug. Geen enkele pedaalslag kan ze pijnloos rondbrengen.  Ze verdient een medaille voor volharding, want pas na 143km wanneer we over de meet komen, geeft ze toe aan de pijn.

We zijn emotioneel en wat somber gestemd. We hadden vandaag minuten gewonnen als we die problemen niet hadden gehad.

MAAR... we onthouden het positieve: we reden alweer over de streep en nog steeds aan een knaltempo. We hadden wind langs alle kanten behalve in de rug en wij waren 2 moedige vrouwen die een horde mannen op sleeptouw namen. Want door de pech waren de snelle potentiële koptrekkers allang verdwenen.

We kregen 2 monsterklims op ons bord en mega afdalingen. Jihhaaa het is eigenlijk wel heel erg FUN! 

Als we morgen en overmorgen rijden zoals vandaag EN vrijwaard blijven van pech, dan valt er nog wat te pakken. Maar laten we vooral genieten. Het toverwoord is hier ENJOY! Het gaat hier 1000 keer per dag over de lippen en we proberen het niet te vergeten. We hebben misschien wel wat te klagen over het weer...

Bruinen doen we hier enkel tijdelijk van het stof tijdens de ritten. Het kleurtje spoelt er bij een deugdoende douche gewoon weer helemaal af ... Ja ook daar zijn we tijdens de race mee bezig! J

Resultaat van de dag: 11de en 195 in het algemeen klassement.

We keep the wheels spinning and the funfactor high! Benieuwd wat de dag morgen brengt.