Stage VI: Pain is temporary, *quitting lasts forever

L. Armstrong
Waar gisteren the q-word* , toch wel even onze zone van bewustzijn raakte, werden we vandaag beloond voor ons doorzettingsvermogen.
*quitting

Bibberend en rillend staan we aan de start van wat misschien een herhaling van gisteren zou kunnen zijn. We zijn gewaarschuwd voor dezelfde onheilstemperaturen in de bergen. Gewapend met windstoppers, armstukken, buffs, warm embrocation,.... staan we 's morgens in onze box.
Niet zonder stress, want de eerste uren van de dag verliepen hectisch. Doordat de fietsen 's avonds pas laat gewassen waren, hadden we de noodzakelijke dagelijkse technische inspectie niet kunnen voltooien. Oh jee, achteraan geen remmen meer! En de technische bijstand op het terrein is door de voorraad Shimano XT heen... De fietsen hebben afgezien gisteren. Gelukkig kennen we de juiste mensen en enkele km's verder vinden we Laurens die op de valreep, de juiste ingrepen kan uitvoeren.

Onze winterse voorzorgen blijken een maat voor niets, want algauw verschijnt de zon en ze vergezelt ons gedurende de rest van de dag. Het Zuid-Afrikaans weertje is back in business!

Al na de eerste km's krijgen we de kans om onze getrainde klimbenen los te laten op de technische klims. Hiervoor hebben we getraind! Stage 6 eist zijn tol en de meeste mannen zitten op hun tandvlees,... Ook hun ego is licht geraakt. Als plots een roze berggeit vlot de paden opklimt, weigeren sommigen zelfs plaats te maken. Dit leidt tot grappige scheldtirades. Toen we de eerste dag vlot omhoog reden, klonken de kreten als: "Hey Chick, You climb like a demon!" Vandaag niets dan verwijten.

Zelfde scenario in de downhills. Sara wordt zelfs van de weg gereden door twee egotrippers die the Green Grizzly liever in haar hol zien overwinteren dan rijden op de fiets! 

Op het einde krijgen we als bonus weer ettelijke km's aan singletracks en deze keer smaakt dit dessertje.

Het resultaat van deze machtige en inspannende rit is een 11de plaats en resp. 4min en 8min van de 2 voorliggende damesteams in het klassement. Hadden we dat geweten,...
Dan had Fien liever een PIP (Pee in Pants) gedaan dan een PBR ( Pee behind Rock).

Maar dan had deze idyllische foto van de Pink Flower en de Pink Bike, nooit bestaan.

( Toeval of niet maar tussen al de rotsen bloeit één bloem en daar laat Fien haar fietsje vallen voor het plasje. "roos zoekt roos" :-)

Morgen is het de dag waar we sinds half juli naar toeleefden. We beseffen het nog niet goed en dat is misschien best zo: De strijd is nog niet gestreden, The Cape is nog niet gereden!
Keep u posted!

Stage V: Twee Flandriens in Zuid-Afrika

We geloven het zelf amper, maar het is waar. We fietsten vandaag in Flandriaans weder. Hevige regen, modder en rukwinden. De kasseien ontbraken, maar die werden handig vervangen door rotsen.  118km 2350hm 
De avonturen van The Green Grizzly and the Pink Panther zijn even onderschikt aan de prestaties van onze 4 landgenoten.
Uitgerekend vandaag staan twee Belgische teams op het podium in deze untamed magical MTB race.
Inne Gantois en Klaas Vanmoortel, in de mixed category en Dirk Rossignol en Ignace Spruyt bij de Masters. Twee keer een derde plaats. 

Dirk en Ignace, 3de Master

Bekijk hier het filmpje van de ceremonie: Inne en Klaas op het podium


Wat ons betreft is er niet veel te melden. Buiten dat Fien op een haar na onderkoelde en wel 1000 keer, niet OP de muur reed, maar erDOOR. 't Is een beest en het beet zich vast.
Aan de eindstreep zat er weer een brede smile om onze lippen, want we hadden  een excuus om bij onze cute medic langs te gaan. Deze verklaarde Fien volledig gezond en in volle form!
Wat denken jullie zelf? :-)

De fietsen staan na 5uur nog in lange rijen klaar om te wassen iets wat op normale dagen slechts een uurtje duurt. De kampplaats ligt onder de modder en alles is klam.
Maar het goede nieuws is dat de start morgen met een half uur is uitgesteld en de eerste 6km's wegvallen uit de race wegens onberijdbaar door de modder. 


Btw: We vonden de Afrikaanse versie uit van de French Manicure. Wie volgt? ... :-)

Stage IV: De avonturen van The Green Grizzly and The Pink Panther..

Onderbreking voor een boodschap van algemeen nut:
Wereldnieuws: onze landgenoten Inne Gantois en Klaas Vanmoortel staan vandaag op het podium in de mixed category! Whaaawwww!!

ok, waar moeten we beginnen?

Bij het feit dat je hier het resultaat van ons interview kan zien? Klik hier voor

Interview after stage I

We komen aan het woord op verschillende momenten in het filmpje, misschien hebben jullie wel het geduld om het allemaal uit te kijken? Het geeft in elk geval heel goed de sfeer van hier weer. We zouden het nu zelf niet meer zo goed kunnen verwoorden. ;-)

Of moeten we beginnen met het verslag van woensdag dat jullie nog te goed hadden?

Let's go: 

We keren terug naar dinsdag 18.45u, Sara hangt over de pot op aanraden van Fien. De maag weigert te verteren. Bezoekje bij de medic bracht de maag nog meer van streek...

's Nachts, het avondeten in een zakje in de tent mooi gedeponeerd.

De woensdagochtend begon met een straffe Fien die als eerste van het peloton de berg op was en Sara bemoedigend stond op te wachten. Dit ondanks de voorderrailleur die dienst weigerde waardoor ze alles op het middenplateau moest rond krijgen. Om de monsterklims te overwinnen moest Fien van de fiets en de ketting manueel verleggen. 

Maagkrampen gedurende de hele rit doen Sara maar aan een ding denken: cola bij het waterpunt.

Om een lang verhaal kort te maken, wat écht hielp tegen de krampen was waarschijnlijk niet het witte pilletje of de cola, maar de blik in de ogen van de medic.:-)

We waren weer op dreef.

Afgeklokt op net geen 9uur

Vandaag weer monsterlijke (stap)klims, adembenemende vergezichten, stof en zand vreten en uit de ogen zweten.

Laatste 23 km's met wind op kop op de vlucht voor een concurrerend damesteam (Paarl Media). En gewonnen!!!!!! 

De laatste 5km singletrack zouden normaal smaken naar meer, maar vandaag hadden we echt geen behoefte meer aan deze kers op de taart. Tracks die we normaal achterwaarts zouden afrijden, moesten we nu voorwaarts afstappen. Na 5 loodzware dagen laat de coördinatie het een beetje afweten. Maar het eten vindt nog steeds de kortste weg naar de mond!

11de over de streep, nog steeds 12de algemeen!

Het regent hier pijpenstelen en het hele kamp is in rep en roer. Morgen is hetzelfde weer voorspeld. Benieuwd wat de dag zal brengen...

Stage III: Geen dag zonder bericht...

... maar een heel kort, vandaag. We beloven je morgen meer details.
Rit van 147km,  2700hm, 8h53 in een drukkende hitte.
Om 16u binnen, voor dood neervallen, ridersbags ophalen, fiets naar de mechanics, douche, massage, eten, ...
een mens wordt er moe van!


Laten we het zo stellen dat het "A hell of a day in Paradise" was!!

Stage II: Wat hebben we vandaag geleerd in Stage 2?

Boodschap van algemeen nut:

Bedankt voor al jullie super reacties op de blog en via fb! 

We lezen ze elke dag en ze doen ons deugd. We reageren niet persoonlijk, maar weet dat we het enorm appreciëren.

We zijn ver van huis, maar vergeten onze klassiekers niet. We geven een ode aan ons Pietje en vertellen jullie wat we vandaag hebben geleerd! 


Puntje 1: Wees op tijd in je startbox:
Liefst voor alle 100 andere teams in je categorie. Hierdoor sta je vooraan wanneer het startschot gegeven wordt en word je meegezogen in het zog van de groep => de eerste 10k op rallentis! 
Puntje 2: Wees niet sympathiek met kleine zwartjes:
Doe niet mee aan de high five met de kleine zwartjes die "en masse" langs het parcours staan. Deze kleine lieve kindjes hebben kleine gemene beestjes aan hun handen hangen en die kunnen ongewenst  bij je naar binnendringen.
Puntje 3: Hang niet in het wiel van MTB-ende zwartjes:
Zwartjes kunnen niet met een MTB rijden en doen gevaarlijke schijnbewegingen waardoor je zelf de kluts en de controle over de fiets kwijt raakt.
Puntje 4: Kijk niet om op de fiets als je denkt dat iemand je naam roept (ook niet als je het zeker weet)
Je kan erdoor afwijken van je pad en zelfs op een rechte baan in de goot belanden. Hierdoor kan je partner in een onbedwingbare lachbui schieten waardoor het bijna PIP is. ( Pipi in Pants )
Puntje 5: Wees stressbestendig en voor het geluk geboren:
Dat is nodig als je 1min voor het startschot een doorn uit je voorband haalt waardoor de melk alle kanten op spuit en de druk na het dichten van het gat plots met 1bar is gedaald. Reken dan op je super supporters die uit het niets een fietspomp voor je neus duwen. Thanks Christine!!!
(soupape dicht=>startschot: tijd ertussen 1sec, hartslag 150!!)
Puntje 6: Enterol voor een perfecte drol!
....:-)


Onze MegaFiendy Babe is met haar roze helm en outfit de lieveling van de camera's. Enkele sfeerbeeldjes van tijdens de race!!!

PS: Puntje 7: Vraag om vergeving voor de type- en stijlfouten in onze berichten. 
De tijd en vermoeidheid wegen en het verstand zit momenteel meer in de benen dan in de kop. Maar we willen jullie heel graag op de hoogte houden. Lees ze dus met deze achtergrondinfo in gedachten.
PPS: Voor alle duidelijkheid, wij hebben niets tegen kleine zwartjes, ook niet tegen grote. We willen wel graag gezond blijven en niet nog meer offroad gaan dan nodig! ;-)
PPS: 5min langs de kant gestaan met een gaatje in Sara's voorband => opgelost door de melk, enkele pompslagen en ok. En tegelijkertijd een leegloper langs het soupape van de achterband van Fien. Fien's wonderthingy loste het probleem in een fractie van tijd op. We hebben niet graag pech, maar zijn blij dat we pech zo handig kunnen verhelpen! 


Morgen staan we voor de langste etappe in de Epic history, daar denken we nu niet aan en ook morgen niet. Don't think about it, just ride it!! Keep you posted!

Stage I: Trainen in de diepvries, racen in de sauna!

Een (te) snelle start vandaag weerhield ons van een top 10?? Wie zal het zeggen? In elk geval genoten we van de rit van en zijn we een happy team!


Met een wekker die om 5.15u afloopt, ben je in het dagelijkse leven niet echt gelukkig, maar als het is voor een etappe in de Absa Cape Epic, dan is dit vroege uur plots niet meer zo gruwellijk.
Na een stevig ontbijt en de nodige rompslomp die er altijd is voor een race ( drinkbussen vullen, benen insmeren, sportvoer opbergen, materiaal checken,... ), staan we met meer dan volle goesting om 7uur in startbox D.

Ons enthousiaste ontploft meteen en dat moeten we bekopen na een goeie 1,5uur ,dat we reden in de heerlijk frisse ochtenddauw.
Als de zon er dan plots zonder verwittigen doorkomt is het alsof we een gigantische sauna binnenrijden. 
De temperaturen tot 40° gecombineerd met hellingen als trappen waarvan de Muur van Geraardsbergen slechts een trede zou zijn, slaan op ons in als een bom. Maar met enige trots kunnen we melden dat we 80% van deze "treden" kunnen berijden, daar waar véle collega riders naast hun fietsje moeten lopen. We krijgen enthousiaste reacties waardoor we onze verbrande vleugels terug kunnen uitslaan.

Bij aankomst worden we door 3 knapperds geïnterviewd over onze ervaring tijdens de etappe. De opnames zijn bedoeld voor de promofilmpjes op de website: www.cape-epic.com

Twee voorvalletjes kleuren verder onze trip en bewijzen hoe belangrijk het is om deze race in duo te beleven op en naast de fiets. Door de hevige schokken verliest Fien haar drinkbus vlak na het laatste waterpunt. We tappen over uit de goed gevulde Camelbak van Sara in een lege bus en kunnen onze tocht zonder risico op uitdroging verder zetten.
Sara moet hoognodig en neemt haar toevlucht in de bush. Het is de beruchte ongewenste racekak en Fien tovert haar huisapotheek uit de tent en bezorgt Sara de nodige remmende middelen. Genoeg drinken is nu de boodschap, gelukkig is er in de racevillage alles wat een mens nodig heeft!
Daarna is het genieten van de massage die we op voorhand boekten, een stevig avondmaal en onze gezellige tentjes. 


Resultaat: 12de in de etappe, 12de in categorie overall, 208ste overall, opgeschoven naar startbox C, of kijk hier! :-)

De Proloog ...

Vanaf vandaag kunnen jullie ons elke dag en elk uur van de race, via onze fb volgen. We gaven de Cape Epic organisatie de toestemming om dat uit onze naam te doen. Zoals jullie al lazen, zijn we elfde damesteam geworden na een spannende en uitdagende snelle rit van 27k. Het was een goeie test voor het hart- en de beenspieren en bij deze weten we dat beide spiergroepen perfect samenwerken! :-)

Hier geven we jullie nog enkele sfeerbeeldjes van vandaag. Nog even geduld voor de action pictures. Enjoy!

Fun and reload after the race!

We stellen met trots onze nieuwe slaapplaats voor!

We werken ook hard na de race om jullie op de hoogte te houden.

Morgen staat de eerste kilometervreter op het menu: 114k - 2xxxhm - ... 

Vandaag elfde, morgen in de top 10???? .....

The Point of no return

Weinig woorden hebben we nog, het is laat en morgen, ja ... dan is het zover!
Alles speelt zich af op de V&A Waterfront
Stap 1 =  registeren: 
naam, paspoort, krabbeltje en het is gebeurd. 
De nummertjes zijn in handen, team O2Bikers C-Babes is officieel!

Stap 2 = ophalen van de riderbag: hierin stoppen we ons hebben en houden voor een hele week!

 Zelfs de hangers voor onze tent zijn in matching colors met onze outfit, dit is ment to be!

 Stap 3= finishing touch van de Polar door de Polar service.
 We stonden erbij en keken ernaar!

Stap 4 = losrijden en mini fotoshoot langs de kust

Stap 5 = een laatste avondmaal, strategie voor morgen bepalen, bloggen en oogjes toe voor de korte nacht. 
Morgen starten we om 8u09min, dat maakt dat we straks om 4u45min aan het ontbijt zitten.

All about the pro's!

Vooraleer we naar de persconferentie trokken, legden we de laatste hand aan onze outfit. Nails: Check! Shoes: Check! 
Ready to go!

Het draait allemaal rond de pro's vandaag. Hoe schatten ze hun kansen in? Hoe hebben ze zich voorbereid. Wat denken ze van hun partner?,... We willen het allemaal weten en vooral hoe de vrouwenteams het zien.


De persconferentie is een beetje chaos. Het is niet het klassieke format, waar een speaker de bikers interviewt, maar het komt erop neer dat de pro's in de zaal rondhangen en dat we ze mogen aanklampen en overvallen met onze vragen. Dat komt ons goed uit, want we hebben er een hele hoop. We spraken met de mogelijke top 3 van de vrouwenteams. Het resultaat van ons vragenvuur lezen jullie binnenkort in O2Bikers.

Ivonne Kraft en Elisabeth Brandau

Karien van Jaarsveld en Jane Nuessli

Sally Bigham en Esther Süss

We mogen besluiten dat we aanstaande zondag 1 april niet als eerste over de streep zullen bollen- dat laten we aan Esther Süss en Sally Bigham over -, maar als het aankomt op image building, dan staan we wel op het hoogste schavotje.

Op de around the world party 's avonds worden de beste team outfits verkozen, en jawel, team O2 Bikers C-Babes gaat met een prijs lopen, verpakt in een mooi Cape Epic envelopje!

Tussendoor hebben we nog even tijd om de show van onze Belgische trots, Kenny Belaey in het auditorium van The Waterfront, mee te pikken. Zo krijgt Fien de kans om haar ventje nog eens te zien.

Morgen is het Registration Day... registeren voor de race en alles op punt zetten voor de race... the point of no return!

Een dag zonder fiets!

Wat moet een mens doen als hij niet mag fietsen? De toeristische dienst van The Peninsula (schiereiland, waar Kaapstad deel van uitmaakt ) heeft het antwoord klaar. 

Samen met het persgezelschap rijden we in een busje richting Kaap de Goede Hoop, ongeveer 1h20 rijden vanuit Kaapstad. We volgen de scenic route via Camps Bay naar Chapmans peak waar we enkele dagen geleden nog fietsten. Aangekomen hebben we hoogstens de tijd om wat foto's te nemen. Onderweg leren we dat Kaap de Goede Hoop niet het meest zuidelijke punt van het continent is en ook niet de plek waar de twee oceanen ( Atlantische en Indische ) samen komen. Dit zijn dus twee fabeltjes die de wereld rondgaan en waar ook ik mee weg was. Desondanks is het een mythische plek die je moet gezien en gevoeld hebben.

Op terugweg stoppen we bij Boulders, een pinguïn reservaat. Meer dan de grappige beestjes valt er niet te zien en we doen net als iedereen daar: foto's nemen! 

Als afsluiter van de dag dineren we in het Gold for Africa museum. We maken er een reis door het Afrikaanse continent met het eten en worden tussen elke gang getrakteerd op een spektakel dat een tafereel uit het Afrikaanse leven uitbeeldt. 

De Afrikaanse Lady Gaga 

We genieten, maar we zijn blij onze hotelkamer terug te zien.

Morgen worden we verwacht op de persconferentie en komen we te weten hoe de pro's hun kansen inschatten.

Op ontdekking op Onbekende Bodem

Dag 3 op Zuid-Afrikaanse bodem speelt zich af op 33km ten noorden van Kaapstad in het Meerendal Wine Estate. Hier start zondag 25 maart eindelijk The Absa Cape Epic 2012. 
De eerste rit is een proloog van 27km door de wine lands.  "It is only 27k, but it is not a walk in the park", hoorden we op het filmpje dat de route voorstelt ( klik hier om de routelaunch af te spelen ) en we willen graag weten wat dat zinnetje inhoudt. Een taxibusje brengt  ons op een half uurtje naar de plaats van actie.

De Cape Epic is hier al duidelijk aanwezig en we komen onmiddellijk in de stemming. 

Een rondje van 15km op1h20min aan een recuptempo geeft ons een duidelijk beeld van wat we zondag mogen verwachten. We voelen de ondergrond en de hellingen. Het parcours is technisch niet erg uitdagend maar het is snel met een steile klim naar de finish, het pad heet "Stairway to Heaven", het voelt als "a Stairway in Hell". Het doet vandaag al pijn dat belooft niet veel goeds voor zondag.

Vandaag hebben we tijd om van de vergezichten over de wijnlanden te genieten, dat zullen we zondag niet meer beseffen.

Thuisgekomen doet Fien een ontdekking. Een door alle Epic riders gevreesde doorn, heeft zich in haar voorband genesteld en de melk spuit weer rijkelijk in het rond wanneer hij bijna chirurgisch verwijderd wordt. We beseffen weer eens waarom tubeless rijden tijdens de Cape een must is. Maar jullie kennen ondertussen ons motto: Liever zo'n dingen voor de race, dan tijdens! 

We hebben vandaag onze avonturen gefilmd, maar door de erbarmelijke internetverbinding zullen jullie het voorlopig moeten stellen met het verhaal en foto's, de filmpjes komen later online.

Morgen start het pré Epic Press event. De toeristische dienst van The Western Cape neemt ons op sleeptouw en stelt ons alle bezienswaardigheden in de regio voor. Fietsen zit er niet direct meer in, maar misschien is dat wel goed. Recuperen is nu belangrijk en opladen voor zondag!  

Biken op bekende bodem

Bij het ontwaken toonde de Tafelberg zich vandaag op deze manier, ongedekt! Dat belooft veel goeds op de thermometer.

De fiets staat klaar en en hij wil grind onder de banden, ik heb geen agenda en de benen vragen om gesmeerd te worden. De bike uitlaten is dus het motto. Die berg die zo stil uit het raam ligt, lonkt en de richting is snel bepaald. 
Het klimt onmiddellijk en na een half uurtje rijden baasje en bike op grindpaden met een prachtig zicht op de city bowl ( het centrum van Kaapstad ).

Daarna dalen we af naar het centrum waar we een manche van de "cityMTBchallenge Cape Town" rijden en een paar boodschapjes doen. Niet toevallig rijden we langs Kloof street wanneer het lunchtime is. De gezellige terrasjes zitten afgeladen vol, maar er is nog een plaatsje bij Knead, een artisanale bakkerij, daar kunnen we niet aan weerstaan. Terwijl ik daar geniet van mijn chicken sandwich, krijg ik een teken van leven van Partner Fien. Zij is goed aangekomen, wakker en ready to ride. Of ik zin heb om mee te rijden? Tuurlijk! 
Fien vergezelt me bij Knead nadat ze onderweg een klapband kreeg. Met de bibber nog in de knieën en de benen bedekt met bandenmelk, komt ze aangereden. Onder het motto beter zo'n dingen voor de race dan tijdens, lachen we het gebeuren weg en proberen niet te denken aan wat de gevlogen zouden zijn als dit aan hoge snelheid was gebeurd. 

Samen fietsen we een kleine drie uur aan een easy going tempo over The Neck naar Camps bay ( het Knokke van de Kaap ) en via de kustweg naar Chepmans Peak waar we genieten van het adembenemende uitzicht over de oceaan en de stad. Onderweg pompen we nog wat lucht in mijn achterband waardoor hij uiteindelijk goed op de velg ploft en de slag uit het wiel is geblazen. Technical skills:Check!

De dag en onze eerste training op Afrikaanse bodem zit erop, we sluiten af met een lekker diner en het plan om morgen het parcours van de proloog te verkennen.