Proloog: Cape Town - Cape Town: Tokai Forest

27km, 750hm
Max Stage Time: 3 hours
KaSa Cape Epic Time: 1:35.48,2

Een schitterende omloop op een unieke locatie in Tokai forest, 30min rijden ten zuiden van Kaapstad. Vrijdag hebben we de singletracks al verkend en we weten wat ons te wachten staat.

Het stukje waar Katja vrijdag nog over kop was gegaan zit er helaas niet in.

“Jammer, want ik had daar nog een rekening te vereffenen met een rotsblokje.”
De nieuwe Scott Spark gedraagt zich voorbeeldig op dit terrein en Katja begint zelfs te genieten van de rotsige afdalingen.

Het helpt als je aangemoedigd wordt door het enthousiaste en talrijk opgekomen publiek. Resultaat: 11de van de 20 vrouwenteams en 290 van de 608 teams aan de start.

Onze doelstelling was de dag veilig doorkomen en daar zijn we meer dan in

geslaagd. We hebben zelfs een aantal straffe madammen achter ons gelaten.

Voor de kenners: Andrea Huser, recordhoudster op de Cristalp en Tracy Mosley, regerend wereldkampioene downhill.

Maar we maken ons geen illusies, dit is misschien maar een toevalstreffer.

Op naar morgen en de eerste "echte" etappe. Met een bus worden wijzelf en ons hebben en houden overgebracht naar Tulbagh, anderhalf uur rijden van Tokai. De algemene sfeer op de bus is er een van verzuchting: “Oef, de kop is eraf, dit hebben we al gehad! “

Je zou denken dat dit maar normaal is, maar niets is minder waar. Meerdere teams finishten de proloog niet. De ene al sneller dan de andere. Bij de eerste bocht naar onverhard terrein reden 2 Amerikaanse ploegmaats (baanrenners) op elkaar in waarbij de ene zijn hand brak en de andere gedoemd was om de Cape als single rider te finishen.

Een ander team deed het nog “beter”, een van beide reed bij het afrijden van het podium recht de nadars in waarbij hij zijn enkel brak. Einde Cape Epic en meteen een record van de kortste deelname: 1sec!!

Een Vlaams team startte zelfs helemaal niet. Bij het openmaken van de fietsdoos met een mes, viel dit op een van beides voet en sneed een pees over…

 Maar genoeg pechverhalen. Wij komen ondertussen toe in Tulbagh en zoeken daar in de rijen tenten een geschikte reeks (met schaduwzijde) voor een deel van het Belgisch front. We slepen onze overladen riderbags naar het kamp en richten onze tentjes in om het de komende drie nachten zo goed mogelijk naar onze zin te hebben. Na drie nachten verhuist het kamp namelijk en na de 8 dagen zullen we op 3 verschillende locaties geslapen hebben.

Eten, podium en luisteren naar de 3D fly-through van de etappe van de volgende dag en het is tijd om moe en zenuwachtig voor wat gaat komen de slaapzakken op te zoeken. Dit is vanaf vandaag onze daily routine.