Stage 2: Saronsberg – Saronsberg

104 km, 2300 hm

Max Stage Time: 10 hours

KaSa Cape Epic Time: 7:00.21,5

Ondertussen zijn wij opgeschoven naar startbox C. Naar gelang de plaats in het algemeen klassement, worden de 600 teams opgedeeld in startboxen. Die gaan van A tem H en vertrekken met telkens 10 min interval. Gisteren stonden we nog in D, vandaag dus in C en hier vinden we onze stek voor de rest van de week.

Bij ons staan ook de 5 damesduo's die voor ons in het algemeen klassement staan en waar we ons aan meten.

Benieuwd of we ze onderweg ook tegenkomen!
De start is snel tot aan het eerste obstakel, een lange stenige klim, waarna we onmiddellijk al 1000 van de 2300 hm zullen overbrugd hebben.

Op het einde van de dag dalen we langs deze weg ook terug af.
Voor we de klim opdraaien springt er nog een mannen team voor ons. Helaas blijft een van de 2 fietsers ongeveer aan elke steen hangen en er liggen er nogal veel op deze klim. Als Katja vriendelijk vraagt of we voorbij kunnen - wij fietsen immers nog - krijgen we een hele scheldtirade over ons waarvan de hoofdboodschap blijkt te zijn dat we vooral niet moeten aandringen. We zijn hier allemaal om plezier te maken. “Euh ja, wij toch ook ?!”
Blijkbaar zijn we in een box met iets meer testosteron terecht gekomen. En wij
die dachten dat de "spirit" van het MTBen was: “Fietsen, waar mogelijk en zoveel mogelijk laten fietsen, als het zelf niet meer gaat.” Hier blijkbaar dus niet. Omgekeerd aarzelen diezelfde mannen niet om voorbij te wringen als wij
vrouwen ook maar een kleine aarzeling durven vertonen. Begrijpen wie begrijpen kan. Gelukkig laten we dit duo - nadat we een groot deel van de klim noodgedwongen te voet gedaan hebben - snel achter.

We maken ons toch een beetje zorgen hoe we hier op het einde van de dag heelhuids beneden zullen geraken. Maar dat is voor later, eerst fietsen, dan downhillen! Het terrein van de lus op het plateau is gevarieerd. Op een van de snellere stukken vormen we een groepje met een paar andere teams en de snelheid schiet de hoogte in. We hebben het gevoel echt te racen. Het tempo is iets te hoog om lang vol te houden en beetje bij beetje valt het groepje uit elkaar.

Ondertussen zijn we in een van de snelle tussentijdse afdalingen wel een ander damesteam voorbijgeflitst. Leuk!!!
Dan is het al terug klimmen geblazen, eerst naar het laatste waterpunt en dan de top over om terug af te dalen wat we vanmorgen geklommen hebben.
In de omgekeerde richting is de afdaling veel beter te doen dan vanmorgen
gevreesd. Sara smijt zich naar beneden. Katja probeert te volgen zo goed en zo kwaad als ze kan. We halen nog een damesteam in, maar worden helaas op onze beurt terug ingehaald door de 2 Amerikaanse dames, die wij in de eerdere snelle afdaling hadden gepakt. That’s racing!
Beneden gekomen voelt Katja iets raars aan haar achterrem-hendel. Ze roept om even te stoppen, als we stilstaan valt de remhendel er af!

De vijs waarmee de hendel vastzat, is losgetrild en er doodleuk uitgevallen. Er resten ons nog 10 snelle kilometers met alleen een voorrem voor Katja, maar vooral met iets minder vertrouwen. Remmen zijn op dit parcours echt wel essentieel! De eerstvolgende afdaling verloopt heel traag. Beetje bij beetje lukt het om terug wat snelheid op te pikken en het damesteam "Aspen" dat ons ondertussen terug op de hielen zit voor te blijven tot aan de finish.

Resultaat van dit eventvol dagje: 8e bij de dames en 198 overall.

We gaan vooruit!
Na de finish eten we snel ons lunchpakketje op en nemen een douche. Het relaxen na de rit wordt vandaag vervangen door het zoeken naar een nieuw vijsje voor de remhendel en de nodige lock-tight. Gelukkig hoeven we ons geen zorgen te maken over het kuisen van de fietsen. Dit gebeurt door de organisatie. Eens over de finishlijn hoeven we ze maar af te geven. Nadien krijgen we een SMS-je wanneer ze proper en gewassen in het beveiligde bike-park geplaatst worden. Alvast één zorg minder. Zonder pech volstaat een snelle mechanische check en paar druppeltjes olie en ze zijn weer rij-klaar !