Craft Bike Transalp: etappe VI: Van Kutbelgen naar Superbelgen

Gisteren waren we nog Kutbelgen, vandaag zijn we Superbelgen! Onze Nederlandse vriend heeft het gedurende de rit zoveel geroepen dat we er zelf in zijn gaan geloven.
We rijden de Koninginnerit van deze Transalp editie in 6u42min. We komen daarmee bij de eerste 100 overall over de streep en in ons eigen mixed klassement zijn we... 9de!
Livignio => Ponte di Legno: 106 km, 3450 hm
Vlak voor de start ziet het er nochtans niet goed uit. Terwijl we de 3 km naar de startbox fietsen, merkt Flies op dat mijn fiets niet naar behoren schakelt. We beslissen om ons in de box te schikken en er dan een blik op te werpen. Bij het stelschroefje is de kabel uit de gain losgekomen en omdat hij wat uitgefleterd is, krijgen we hem er niet meer volledig in. El Mecanico snijdt de gain volledig los en draait het slechte stuk naarbinnen. Met een gevoel van "dat houdt het niet", zijn we net op tijd klaar en nemen we de start. Het vertrek is geneutraliseerd door the city of Livignio. In het pak achter de safety car, schuiven we door tot bijna helemaal vooraan. Dit zal ons gunstig uitkomen bij de eerste klim, waar er door de speaker, file is aangekondigd. Flies vertelde gisteren dat hij zo snel mogelijk die klim wilde nemen om dan met het eerste pak in de offroadsectie te gaan en er dan snel uit te komen om aan te pikken bij een peloton dat daarna zeker zou gevormd worden aangezien het na de offroad een 20- tal km vals plat is gevolgd door een afdaling. Hier heeft hij in zijn hoofd al de helft van de etappe gereden, we zitten hier aan km 50 en we zijn nog niet eens vertrokken, laat staan dat het al voor vandaag is! Het is een schitterende theorie en ik kon er niet van slapen. Ik kon alleen maar denken aan snel klimmen in het begin anders valt het hele plan in duigen.
Maar zo gezegd zo gedaan en de hele wedstrijd verliep zoals voorzien. Op de eerste smalle klim konden we het grootste deel fietsen zonder te worden opgehouden. We waren voor de meeste mixed teams in het offroadgedeelte en we vonden aansluiting bij een treintje. 
We temmen daarna een "klein" bergje, dalen eindeloos af en zetten onze tanden in de hoofdbrok: de Mortirolo. Het klinkt alsof het allemaal niets is. Als beloning voor onze noeste arbeid, krijgen we een afdaling  om u tegen te zeggen. Een schitterende technische trail die naderhand door veel bikers vervloekt wordt en omschreven als té technisch en zelfs gevaarlijk. Ik ga er eens over mijn stuur, maar vind ze verder geweldig, je hoort mij niet klagen. 
Quote van de dag: Flies: "Negende plek, ne mens moet er begod wel hard voor trappen hé Mettes!"