ASVR Stage 6: Geiten die bijten!

Het ritme zit er ondertussen goed in ( not ). Opstaan om 7, ontbijt om 7.30, start om 8.30. Het is gisteren voor de eerste keer toch gelukt en de Italianen hebben ook vandaag dat plan.
Opstaan hebben we zelf in handen en dat lukt. We ritsen onze tent open en zien amper een meter voor ons. Er hangt mist, net als gisteren tijdens de rit in de bergen. De eerste die ik tegenkom aan de overkant van de tentenrij is collega biker Carlo en die meldt meteen dat de start is uitgesteld tot 10u. Men wil wachten tot de mist opklaart. Wat een tegenvaller, we hadden nog minstens nog een uur langer kunnen slapen. Gisteren werd de nacht nogal raar ingezet. In een grote tent vlak naast ons tentendorpje gaf een Tirolerkoor een concert ten beste voor tien man en een paardenkop. Er waren meer passieve luisteraars dan actieve.
En 's ochtends om 4uur werden we gewekt door een kudde koeien met bellen. We konden dat uurtje dus wel goed gebruiken. Maar we zijn niet van het klagende type, een uitgebreid ontbijt maakt ons weer gelukkig. De andere dagen liet het ontbijt te wensen over. 

De mist trekt weg en om 10uur wordt de start gegeven. Het aantal ploegen is verdubbeld in aantal. Er konden koppels inschrijven voor drie dagen racen en daar is wat volk op af gekomen. Twee nieuwkomers nemen de kop en ik ga mee. Ik vraag me af waar iedereen is, blijkbaar gaat het snel, maar ik heb niet dat gevoel. Ik moet toch passen voor de kopgroep en een ander vers team en de leidende berggeiten komen in ons zog. Als we samen de eerste technische downhill induiken, halen de geiten het in hun hoofd om ons al fluitend voorbij te steken. Ik ga mee en Flieseke doet op 't gemak. Op het vlak stuk beneden komt hij  met stoom uit de oren aangereden. Dat denigrerend fluiten was geen goed plan en de Italianen zullen het geweten hebben. 
Gedurende 20km hangen we samen op een relatief glooiend deel. Niemand neemt initiatief om het tempo op te drijven. Het is ieder voor zich. Flies wacht geduldig zijn moment af.  Bij zijn sein ga ik mee en ik word gedurende de rest van de rit als een voddenpop heen en weer geduwd en getrokken. Flies loopt op steile stukken met een hand aan de fiets aan de andere op mijn rug. We vliegen samen omhoog en de Italianen blijven proberen, maar hebben geen schijn van kans.
We eindigen als tweede, maar als eerste van de oorspronkelijke groep. We gaan ervan uit dat ze twee klassementen bijhouden. We komen op 10min van de tweede in het algemeen klassement, dat gaan we de volgende dagen terugwinnen. De eerste plek, is sinds onze stoot van twee dagen geleden niet meer in te halen.

Amaai we schrikken als we onszelf zien! :-)