AVSR: Stage 7: Een koekje van eigen deeg!

Het dorpje waar we gisteren aankwamen is weer een idyllische plek. We vallen tijdens deze reis van de ene verbazing in de andere. Het avondeten gisteren was zalig en het ontbijt van vandaag is evenwaardig. De start is pas om 10u en omdat we al vroeg wakker zijn, ( Deze keer door een dorpsbewoner die het nodig vond om om 7u zijn tuintje te maaien met de bosmaaier. Het gras stond een meter hoog en uitgerekend vandaag moest het om 7u af ... ) nemen we onze tijd om te genieten we van het uitgebreide buffet.
De race: Van het prachtige parcours zien we weinig. We zetten de start meteen straf in, want we weten dat na de klim van 7km een singletrailsectie van 9km begint. Daar willen we al voorsprong hebben op de leiders. Het lukt ons niet ze af te schudden en we gaan samen de trail in met mezelf op kop. We lopen al gauw in op een team voor ons ( Er zitten 2teams van de weekendgroep voor ons. ) en dat haalt de vaart eruit. Ze vragen of we willen passeren, ik zeg dat het niet nodig is. Het is beter dat we hier samenblijven anders zijn we ze kwijt. Maar na een tijdje gaat een van de geiten er toch over en barst het spel los. Het is een ware race op een zalige singletrack, dan weer downhill dan weer uphill. Ik ga over mijn toeren en de vallende ziekte krijgt grip op mij. We moeten ze laten gaan, anders loopt het écht fout.
Achter deze sectie volgt een klim van 18km en daar proberen we uit alle macht het geslagen gat te dichten, maar zonder resultaat.  Het is dan al een verloren zaak, want na de klim volgt een downhill van 15km die ons naar de finish leidt, dat werd ons gisteren gebrieft. Op 9min van de leiders rollen we uitgeput over de streep. Die laatste sectie was waanzinnig, maar ik smeekte dat het zou stoppen. De vermoeidheid was hoog en de concentratie niet meer rijkelijk aanwezig. We worden wederom onthaald op een wonderlijke plek. Er wordt heerlijk eten geserveerd en het is een gezellig festijn. De rit is alweer verleden tijd. 

Vanavond worden we weer getrakteerd op een bed en een diner op restaurant, we laten het ons welgevallen. De groep aanvaardt ondertussen onze status als buitenbeentjes. Morgen is het een gescheiden start. Om de 10 minuten vertrekt een ploeg. Het parcours zou nog technischer zijn dan vandaag. We hopen dat we onze tweede plaats kunnen behouden...

Nog even iets over het koekje:
Na het ontbijt stappen we met stramme benen moeizaam naar onze tentjes. Het leidende team komt ons gezwind voorbij gestapt met de fiets aan de hand. En op dat moment wordt de race bepaald. Flies maakt namelijk de smalende opmerking: "So now you can catch us!?".