AVSR Stage 4: Een etappe zonder zorgen?!

... Neen hoor, this is Italy u know!
De dag begon nochtans goed, een zalig parcours, fietsen en jawel ook stappen, maar zelfs dat went. De fiets gaat bij mij sinds kort op de rug. Flies wandelt met de bike aan het handje rustig de bergen op. Het lijkt alsof hij niets anders doet dan de fiets uitlaten. Ik check morgen of hij ook het verplichte zakje bij heeft.
Wat kunnen we verder zeggen, this is Ligurie u know! Voor wie de streek niet kent, zoals ik voor ik hier kwam, laat de beelden spreken, woorden schieten tekort.

Maar waar waren we gebleven? De race. Met 50 km in de benen rijden we op de 2de plaats. De leiders namen een straffe start ondanks hun woorden met de glimlach: "We will take it easy today!"  

Ze worden voor hun zonde gestraft, want na 10km race breekt een derailleur. Hun race is niet over, ze sturen een supporter om een nieuwe naar Genova op 30 min rijden. Je verstaat dat ze heel wat tijd verloren, maar ze reden de etappe wel uit.
Wij zitten achter een team dat een thuismatch speelt. Als we op een lange, prachtige asfaltklim komen, zijn de twee al uit het zicht. Heel vreemd. Hun supporters rijden met scootertjes af en aan en wie zal het zeggen of ze aanhingen of niet? Feit is wel dat ze héél erg snel uit het zicht waren en dat het mannetjes zijn met een ego... 
Op een open bergweide komen we aan een cruciale splitsing, geen marker. Flies herinnert zich de briefing van gisteren en weet dat we rechts naar de antennes moeten. We laten het niet aan ons hart komen, maar vinden het raar dat er op dit belangrijke punt geen signalen hangen. De route was vandaag verder prima gesignaleerd dit in tegenstelling tot de vorige dagen.
We rijden hard en genieten van het magnifieke parcours, dit is een etappe om van te likkebaarden. Alles waar een biker van droomt zit erin! 
Op 50km rijden we in een bos en merken weer het ontbreken van een marker. Ons gezond verstand zegt net als de vorige dagen: We volgen de Alta Via. Zo gezegd zo gedaan en we duiken een waanzinnige afdaling in, we schuiven en botsen, maar blijven toch op de fiets.
Beneden aangekomen zitten we op een baan, met weer géén markers. Weer kiezen we ervoor de Alta Via te volgen, ondanks een wegwijzer die het dorp van aankomst naar de andere kant aanwijst. Het is nog 10km dus het zou kunnen dat we nog een lusje maken.  1km later zien we weer de gele linten, dus perfect!  
Al snel begint het bij Flies toch te dagen: Het is hier zo stil, we rijden steeds verder weg van de aankomst en het blijft klimmen, de aankomst was toch een afdaling: Ik denk dat we op het parcours van morgen zitten! ... Ik spreek de wijze woorden van Flies zelf: Niet panikeren en al lachend zeg ik: iedereen is waarschijnlijk al aan de finish en wij fietsen hier nog vrolijk rond!
Plots gaat mijn telefoon. We weten direct hoe laat het is. Flies zijn gevoel en mijn grapje zijn waarheid, ....
En zo zakken we op een nogal vreemde manier naar de 4de plaats in het klassement. 
Twee andere teams reden verkeerd, maar kozen op het asfalt de easy way naar de finish. Zij zijn officieel geklasseerd,ondanks dat ze een verkeerde route namen.
Ah beseffen we plots na de douche en de massage: dit is Edition Zero, de organisatie heeft veel te leren en wij zijn de proefkonijnen! :-)
Flies zint op revanch... tbc!!!